به گزارش پایگاه خبری سال نیوز : فیلم “سلام ونکی” با بازی کاجول، با وجود لحظات احساسی و اجرای شجاعانه، نمی‌تواند به طور کامل مخاطبان را جذب کند.
داستان فیلم حول محور ونکی (ویشال جتوا)، پسری ۲۴ ساله با بیماری دژنراتیو عضلانی (DMD) می‌چرخد که دیگر نمی‌تواند راه برود و به ویلچر وابسته است.
مادرش، سوجاتا (کاجول)، به تنهایی از او مراقبت می‌کند. در یک پیچش تلخ، وضعیت ونکی وخیم‌تر می‌شود و او از مادرش درخواست می‌کند که اجازه دهد به مرگ خودخواسته (اتانازی) برود و اعضای بدنش را اهدا کند.
فیلم سلام ونکی بر اساس کتاب “The Last Hurrah” شریکانت مورتی و به کارگردانی رواتی است. بخش‌هایی از فیلم مانند لحظات احساسی میان ونکی و سوجاتا جذاب هستند. اما فیلمنامه ضعیف در نیمه اول و دیالوگ‌های نه چندان قوی باعث کاهش تأثیرگذاری فیلم می‌شود.
کاجول در نقش مادر ونکی بسیار خوب ظاهر می‌شود و ویشال جتوا نیز با بازی طبیعی خود تأثیرگذار است.
اما در نیمه اول فیلم خستگی بر تماشاگر چیره می‌شود و شوخی‌های مکرر ونکی با مرگ خود جذابیت اولیه را از دست می‌دهد. با وجود لحظات جذاب در نیمه دوم، فیلم نمی‌تواند به طور کامل از پتانسیل موضوع حساس خود بهره ببرد.